گوجه سبز رسیده

بخش عاطفی و غریزی مغز نیز وارد می‌شود، که ما را عصبانی، تهاجمی و واکنش‌پذیر می‌کند. در مقابل، سیستم عصبی پاراسمپاتیک به عنوان یک ترمز عمل می کند و همه چیز را آرام می کند. باعث صرفه جویی در انرژی می شود و عملکردهای اساسی تعمیر و نگهداری را در هنگام استراحت انجام می دهد. هضم غذا را بهبود می بخشد، ضربان قلب شما را تنظیم می کند و به ریه ها، کبد، کلیه ها و ماهیچه ها اجازه می دهد تا در میان بسیاری از عملکردهای مهم دیگر استراحت کنند. هنگامی که در طول خواب فعال است، سیستم عصبی پاراسمپاتیک شما را قادر می سازد تا عمیق استراحت کنید و همچنین برای برانگیختگی جنسی ضروری است. این دو سیستم تمایل به عملکرد متضاد دارند، یعنی زمانی که یکی فعال است، دیگری سرکوب می شود. شما به معنای واقعی کلمه می توانید احساس کنید که یکی یا دیگری به ویژه غالب است. تا به حال به این فکر کرده اید که چرا شخصیت شما (یا شخصیت کسی که با او هستید) می تواند در یک لحظه از خوب، آرام و شاد تا پرخاشگر و خصمانه به شش پنسی تبدیل شود؟ این سیستم عصبی خودمختار شماست که این اثرات را فعال می‌کند، و اینکه آیا طرف سمپاتیک یا پاراسمپاتیک شما در آن زمان غالب است، تعیین می‌کند که آیا در حالت دکتر جکیل خوب هستید یا بیشتر شبیه آقای هاید قدیمی هستید. هنگامی که این پویایی را درک کردید، می توانید زمانی که در حالت آقای هاید هستند، با اطرافیانتان همدلی کنید. این دلیل دیگری است که مدیتیشن بسیار درخشان است (همانطور که در بخش روابط این کتاب در مورد آن صحبت خواهیم کرد): به ما این توانایی را می‌دهد که وقتی که سیستم عصبی سمپاتیک دیگران بر آن‌ها حکومت می‌کنند، نسبت به دیگران واکنش نشان ندهیم. ما شخصیت هاید را می بینیم، اما می توانیم تشخیص دهیم که دکتر جکیل جایی زیر سطح است و فقط منتظر فرصتی برای ظهور است. به این ترتیب، می‌توانیم از موقعیتی جلوگیری کنیم که پرخاشگری شخص دیگری سیستم عصبی سمپاتیک ما را فعال می‌کند و همه عصبانی یا آشفته هستند. کتابخانه ای از خاطرات دردناک سیستم عصبی نیز یک انبار است. کتابخانه ای از تمام خاطرات ما از درد، استرس و تروما. هر بار که تجربه منفی داشته باشید، بدن شما انواع واکنش ها را نشان می دهد. آمیگدال از بین می رود، تغییرات عصبی شیمیایی رخ می دهد و سیستم عصبی شما به حالت متفاوتی از فعال شدن می رود. در آن لحظه، سیستم عصبی از تمام اطلاعات مرتبط با رویداد منفی، از جمله دمای اتاق، رطوبت، رطوبت، با چه کسی، هر صدایی که می شنوید و رنگ هایی که می بینید، یک عکس فوری می گیرد، تقریباً مانند گرفتن صفحه نمایش. برداشتی از تک تک جزئیات حسی بر روی سیستم عصبی نقش می بندد، بایگانی می شود و به عنوان بخشی از یک رویداد استرس زا علامت گذاری می شود. سپس، هر زمان که هر یک از همان عناصر دوباره ظاهر شوند، سیستم عصبی موقعیت استرس‌زای گذشته را به یاد می‌آورد و با کمی هوشیاری بیشتر، برای اجرای تکرار آماده می‌شود. در حالی که این مکانیسم در صورت وقوع مفید خواهد بود